Mexri kai thn teleutaia stigmh amfivallw gia auto...

Μέσα στην Σιωπή

Πόσο φοβάμαι όταν πέφτει το σκοτάδι
Όταν όλα γύρω μου ντύνονται με νεκρική σιωπή
Κάθε λεπτό που περνά αστραπιαία μες το θόρυβο
Τώρα διαρκεί μια ολόκληρη ζωή
Πόσο τρέμω κάθε φορά που τίποτα δεν αντηχεί
Και νιώθω αν και ξέρω, πως κανείς δεν είναι εδώ
Κανείς δεν μιλά,κανείς δεν ακούει, κανείς δεν νιώθει
Όλοι παύουν να υπάρχουν κάτω απο την σιωπή.
Πόσο τρομάζω όταν καταλαβαίνω ότι είμαι μόνη
Άηχη σταγόνα της βροχής
Πρώτη σταγόνα της φθινοπωρινής νύχτας
Πού πέφτει και βουλιάζει σε μάυρα ποτάμια
Πόσο εκλιπαρώ να συναντήσω μια σκιά
Ανάμεσα στα πυκνά δέντρα της μοναξιάς
Να με προστατέψει, να με σώσει
Από ότι με πλησίάσει όσο θα είμαι μόνη
Πόσο ελπίζω σε ένα κρυστάλλινο αστέρι
Όσο αγωνιώ για τον πρώτο ψίθυρο της αυγής
Που θα κλείσει την κρύα αγκαλιά της νύχτας
Και θα διώξει το ανελέητο μίσος του σκοταδιού
Πόσο λαχταρώ έναν ήχο, έστω μια κραυγή
Να μου δείξει πως κάτι υπάρχει ακόμη εκεί έξω
Και μετά μια λάμψη, ένα φως
Να δώσει μορφή στην αόρατη φωνή
Πόσο λυπάμαι τα δάκρυα της μοναξιάς μου
Γιατί δεν ξέρω πως όταν είσαι μόνος
Δεν φοβάσαι μήπως έρθει κάποιος
Όταν είσαι μόνος, δεν υπάρχει κανείς...


By Harmonia